Zoek binnen het forum
Vraag: @BOLTE
Naam: Joost Hartman (datum: 27-08-2007 18:17)
uw schreef tijdje geleden:
------------------------------------
"Even helemaal volgens de wet: Een gemeente moet als ze de aanvraag binnen krijgen eerst bepalen of ze deze uberhaupt wel kunnen behandelen. Dus gaan ze aan de hand van het BIAB checken of alles aanwezig is. Blijkt dit niet zo te zijn, krijg je de gelegenheid tot aanvullen.
(lees nu de Algemene wet bestuursrecht, art. 4:5 lid 1 en 4)
In de 'oude' woningwet (art. 47, nu vervallen) was er een periode gegeven waarbinnen deze toets moest plaatsvinden (4 weken na ontvangst), en een maximale aanvullingstermijn van 4 weken.
(lees nu de Awb, 4:15)
De termijn waarbinnen B&W hun besluit moeten nemen staat vastgelegd in de Woningwet (art. 46). Deze wordt echter stilgezet bij een aanvulling, volgens Awb 4:15.
Omdat art. 47 van de Ww vervallen is, kan de gemeente op elk gewenst moment in de termijn de aanvraag toetsen op haar volledigheid. Let wel, alleen de termijnen zijn vervallen, de procedure is inhoudelijk nog precies hetzelfde! Je moet de aanvraag dus officieel eerst ontvankelijk verklaren voordat je hem inhoudelijk kunt gaan toetsen.
Na de ontvankelijkheid volgt dan de inhoudelijke toets op de zaken uit art. 44 Ww. Wanneer er op dat moment een fout (dus geen afwezigheid maar echt een fout) wordt ontdekt in de stukken, stelt de gemeente de aanvrager meestal in redelijkheid in de gelegenheid dit foutje aan te passen. Wanneer er geen tijd meer is voor aanpassing, of de termijn dreigt overschreden te worden, zal de gemeente hier wellicht van af zien. Het aanpassen is dus geen plicht (dit in tegenstelling tot het aanvullen), maar een blijk van redelijkheid en billijkheid van de gemeente.
Je ziet dat er een duidelijke streep in de procedure staat die 'ontvankelijk' heet. Je kunt pas iets beoordelen als de aanvraag compleet is.
Om tijdswinst te scheppen voert de ambtenaar in de realiteit tijdens de ontvankelijkheidstoets vaak een snelle check uit aan het vastgestelde beleid (vrijstellingsbeleid 19.3, welstandsnota, nota handhaving etc.) om te zien of het plan daarbij problemen zal opleveren. Dit is geen echt onderdeel van de ontvankelijkheidstoets (staat tenslotte niet in het BIAB genoemd), maar een inhoudelijke behandeling. Je zit echter nog boven de lijn 'ontvankelijk' in je schema.
Vandaar dat alle opmerkingen welke van inhoudelijke aard zijn in een aanvullingsbrief alleen maar informatief kunnen zijn, en geen wettelijke status kunnen hebben.
Bedenk eens: wanneer je je dakkapel ondanks die brief niet zou aanpassen aan de breedte uit de welstandsnota, dan zou de gemeente je aanvraag alsnog in behandeling moeten nemen, om hem daarna inhoudelijk te weigeren of te verlenen."
---------------------------------
Het is me duidelijk maar toch vind ik het vreemd. Vooral dit stukje vind ik zorgelijk.
-----------------------
Na de ontvankelijkheid volgt dan de inhoudelijke toets op de zaken uit art. 44 Ww. Wanneer er op dat moment een fout (dus geen afwezigheid maar echt een fout) wordt ontdekt in de stukken, stelt de gemeente de aanvrager meestal in redelijkheid in de gelegenheid dit foutje aan te passen. Wanneer er geen tijd meer is voor aanpassing, of de termijn dreigt overschreden te worden, zal de gemeente hier wellicht van af zien. Het aanpassen is dus geen plicht (dit in tegenstelling tot het aanvullen), maar een blijk van redelijkheid en billijkheid van de gemeente.
--------------------------------
theoretisch kan een onwelwillende ambtenaar gaan muggenziften en een heel klein foutje dus gebruiken om een bouwplan in zijn geheel af te keuren. En dit theoretisch zelfs keer op keer vol te houden. (ik denk dat iedereen beaamt, dat wanneer je goed zoekt er altijd wel ergens een klein foutje te vinden is) Misschien ben ik achterdochtig...maar is er een bepaalde beoordeling voor een fout? wanneer mag de gemeente een fout gebruiken om een bouwplan af te keuren? Ik noem maar wat: je hebt op de tekening 1 deur getekend naar een verblijfsruimte die slechts een dagmaat heeft van 800mm?
Reageer
Naam: Joost Hartman (datum: 27-08-2007 18:17)
uw schreef tijdje geleden:
------------------------------------
"Even helemaal volgens de wet: Een gemeente moet als ze de aanvraag binnen krijgen eerst bepalen of ze deze uberhaupt wel kunnen behandelen. Dus gaan ze aan de hand van het BIAB checken of alles aanwezig is. Blijkt dit niet zo te zijn, krijg je de gelegenheid tot aanvullen.
(lees nu de Algemene wet bestuursrecht, art. 4:5 lid 1 en 4)
In de 'oude' woningwet (art. 47, nu vervallen) was er een periode gegeven waarbinnen deze toets moest plaatsvinden (4 weken na ontvangst), en een maximale aanvullingstermijn van 4 weken.
(lees nu de Awb, 4:15)
De termijn waarbinnen B&W hun besluit moeten nemen staat vastgelegd in de Woningwet (art. 46). Deze wordt echter stilgezet bij een aanvulling, volgens Awb 4:15.
Omdat art. 47 van de Ww vervallen is, kan de gemeente op elk gewenst moment in de termijn de aanvraag toetsen op haar volledigheid. Let wel, alleen de termijnen zijn vervallen, de procedure is inhoudelijk nog precies hetzelfde! Je moet de aanvraag dus officieel eerst ontvankelijk verklaren voordat je hem inhoudelijk kunt gaan toetsen.
Na de ontvankelijkheid volgt dan de inhoudelijke toets op de zaken uit art. 44 Ww. Wanneer er op dat moment een fout (dus geen afwezigheid maar echt een fout) wordt ontdekt in de stukken, stelt de gemeente de aanvrager meestal in redelijkheid in de gelegenheid dit foutje aan te passen. Wanneer er geen tijd meer is voor aanpassing, of de termijn dreigt overschreden te worden, zal de gemeente hier wellicht van af zien. Het aanpassen is dus geen plicht (dit in tegenstelling tot het aanvullen), maar een blijk van redelijkheid en billijkheid van de gemeente.
Je ziet dat er een duidelijke streep in de procedure staat die 'ontvankelijk' heet. Je kunt pas iets beoordelen als de aanvraag compleet is.
Om tijdswinst te scheppen voert de ambtenaar in de realiteit tijdens de ontvankelijkheidstoets vaak een snelle check uit aan het vastgestelde beleid (vrijstellingsbeleid 19.3, welstandsnota, nota handhaving etc.) om te zien of het plan daarbij problemen zal opleveren. Dit is geen echt onderdeel van de ontvankelijkheidstoets (staat tenslotte niet in het BIAB genoemd), maar een inhoudelijke behandeling. Je zit echter nog boven de lijn 'ontvankelijk' in je schema.
Vandaar dat alle opmerkingen welke van inhoudelijke aard zijn in een aanvullingsbrief alleen maar informatief kunnen zijn, en geen wettelijke status kunnen hebben.
Bedenk eens: wanneer je je dakkapel ondanks die brief niet zou aanpassen aan de breedte uit de welstandsnota, dan zou de gemeente je aanvraag alsnog in behandeling moeten nemen, om hem daarna inhoudelijk te weigeren of te verlenen."
---------------------------------
Het is me duidelijk maar toch vind ik het vreemd. Vooral dit stukje vind ik zorgelijk.
-----------------------
Na de ontvankelijkheid volgt dan de inhoudelijke toets op de zaken uit art. 44 Ww. Wanneer er op dat moment een fout (dus geen afwezigheid maar echt een fout) wordt ontdekt in de stukken, stelt de gemeente de aanvrager meestal in redelijkheid in de gelegenheid dit foutje aan te passen. Wanneer er geen tijd meer is voor aanpassing, of de termijn dreigt overschreden te worden, zal de gemeente hier wellicht van af zien. Het aanpassen is dus geen plicht (dit in tegenstelling tot het aanvullen), maar een blijk van redelijkheid en billijkheid van de gemeente.
--------------------------------
theoretisch kan een onwelwillende ambtenaar gaan muggenziften en een heel klein foutje dus gebruiken om een bouwplan in zijn geheel af te keuren. En dit theoretisch zelfs keer op keer vol te houden. (ik denk dat iedereen beaamt, dat wanneer je goed zoekt er altijd wel ergens een klein foutje te vinden is) Misschien ben ik achterdochtig...maar is er een bepaalde beoordeling voor een fout? wanneer mag de gemeente een fout gebruiken om een bouwplan af te keuren? Ik noem maar wat: je hebt op de tekening 1 deur getekend naar een verblijfsruimte die slechts een dagmaat heeft van 800mm?
Reageer
Re: @BOLTE
Naam: J. Bolte , van Yacht (datum: 28-08-2007 09:08)
Hoi Joost,
Ik snap je verhaal, juist door het ontbreken van een kader voor de 'redelijkheid' is het erg lastig om te bepalen waar dat omslagpunt ligt. De enige die dat kan bepalen is een rechter.
Puur theoretisch is het mogelijk een vergunning te weigeren op een foutje in de dagmaten van de deur, zoals jij aanhaalt, maar geen enkele gemeente zal dit als reden aangrijpen. Op dat moment wordt er een voorwaarde in je vergunning gesteld om te zorgen dat je deuren alsnog volgens het BB worden uitgevoerd, en wordt je misschien zelfs verplicht de gegevens daarvoor voor de start van de bouw aan te leveren zodat de gemeente alsnog kan controleren.
Waar ligt dan het omslagpunt, wat is 'te fout' om toe te staan... heel moeilijke vraag, je zou je ook af kunnen vragen 'wanneer stel ik teveel voorwaarden'? Eigenlijk moet een bouwaanvraag compleet aan de wet voldoen...
Dat is zoals je zegt afhankelijk van de willekeur van de gemeente en de afzonderlijke ambtenaar van die gemeente. In twijfelgevallen zullen de ambtenaren ook met elkaar in overleg gaan hierover, of de vraag bij VROM neerleggen.
De afweging die je moet maken, is denk ik persoonlijk of het weigeren van de vergunning een zodanige druk (kostentechnisch, uitvoeringstechnisch, gevoelsmatig) op de aanvrager legt dat deze niet in verhouding staat met het vergunnen onder voorwaarde.
Wanneer je het als 'gedupeerde' niet eens bent met de uitspraak van de gemeente zul je het bezwaartraject in moeten. Dus eerst bezwaarcommissie, dan bestuursrechter, dan evt. ABRS. Dat zijn de enigen die binnen onze rechtsstructuur ONBEVOOROORDEELD kunnen bepalen of de gemeente volgens het redelijkheids- en zorgvuldigheidsbeginsel heeft gehandeld met haar weigering.
Naam: J. Bolte , van Yacht (datum: 28-08-2007 09:08)
Hoi Joost,
Ik snap je verhaal, juist door het ontbreken van een kader voor de 'redelijkheid' is het erg lastig om te bepalen waar dat omslagpunt ligt. De enige die dat kan bepalen is een rechter.
Puur theoretisch is het mogelijk een vergunning te weigeren op een foutje in de dagmaten van de deur, zoals jij aanhaalt, maar geen enkele gemeente zal dit als reden aangrijpen. Op dat moment wordt er een voorwaarde in je vergunning gesteld om te zorgen dat je deuren alsnog volgens het BB worden uitgevoerd, en wordt je misschien zelfs verplicht de gegevens daarvoor voor de start van de bouw aan te leveren zodat de gemeente alsnog kan controleren.
Waar ligt dan het omslagpunt, wat is 'te fout' om toe te staan... heel moeilijke vraag, je zou je ook af kunnen vragen 'wanneer stel ik teveel voorwaarden'? Eigenlijk moet een bouwaanvraag compleet aan de wet voldoen...
Dat is zoals je zegt afhankelijk van de willekeur van de gemeente en de afzonderlijke ambtenaar van die gemeente. In twijfelgevallen zullen de ambtenaren ook met elkaar in overleg gaan hierover, of de vraag bij VROM neerleggen.
De afweging die je moet maken, is denk ik persoonlijk of het weigeren van de vergunning een zodanige druk (kostentechnisch, uitvoeringstechnisch, gevoelsmatig) op de aanvrager legt dat deze niet in verhouding staat met het vergunnen onder voorwaarde.
Wanneer je het als 'gedupeerde' niet eens bent met de uitspraak van de gemeente zul je het bezwaartraject in moeten. Dus eerst bezwaarcommissie, dan bestuursrechter, dan evt. ABRS. Dat zijn de enigen die binnen onze rechtsstructuur ONBEVOOROORDEELD kunnen bepalen of de gemeente volgens het redelijkheids- en zorgvuldigheidsbeginsel heeft gehandeld met haar weigering.
Re: @BOLTE
Naam: Joost Hartman (datum: 28-08-2007 09:57)
duidelijk antwoord op mijn vraag. zeer bedankt!!
Reageer
Naam: Joost Hartman (datum: 28-08-2007 09:57)
duidelijk antwoord op mijn vraag. zeer bedankt!!
![[ S&W Consultancy ]](topics//logo.gif){kind=logo}
![[ Emma Interieuradvies]](topics/index/emma.png)